یکی از مصادیق فتنه از زبان حضرت علی (ع)

بیانی از علی علیه السلام

یکی از مصادیق فتنه:
مردی بپا می خیزد و می پرسد ای امیرمؤمنان ما را از فتنه آگاه ساز. آیا از پیامبر در این زمینه پرسشی داشته ای؟

امام فرمود: آنگاه که خداوند آیه: «الم أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ» را نازل فرمود؛ از پیامبر پرسیدم: منظور از این آزمایش و فتنه چیست؟

فرمود: ای علی پس از من پیروانم در بوتة آزمایش قرار می گیرند.

عرض کردم: ای پیامبر مگر نه این است که در جنگ احد پس از آنکه افرادی شهید شدند و من به سعادت شهادت نرسیده بودم ناراحت شدم و به من فرمودی بشارت باد بر تو که سرانجام شهید خواهی شد!

در پاسخم فرمود: آن مطلب درست است ولی بگو در آن موقع چگونه صبر خواهی کرد؟

عرض کردم: چنین موردی از موارد صبر نیست، بلکه از موارد (شکر) است!

آنحضرت به من فرمود:
ای علی این مردم پس از من با ثروتشان آزمایش می گردند
و دیندار بودن را منتی بر خدا قرار می دهند
و با این حال انتظار رحمتش را دارند.
از قدرت و خشم خداوند، خود را در امان می بینند.
حرام او را با شبهات دروغین و هوسهای غفلت حلال می شمرند.
شراب را نبیند،
رشوه را بنام هدیه
ربا را به اسم تجارت حلال می دانند!

پرسیدم کار آنها را در چه مرتبه ای قرار دهم؟ ارتداد یا فتنه؟
فرمود : فتنه!
-----------------------

و قام إلیه (علیهالسلام) رجل فقال أخبرنا عن الفتنة و هل سألت عنها رسول الله(ص) فقال(علیهالسلام):

إِنَّهُ لَمَّا أَنْزَلَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ قَوْلَهُ الم أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ عَلِمْتُ أَنَّ الْفِتْنَةَ لَا تَنْزِلُ بِنَا وَ رَسُولُ اللَّهِ (ص)بَیْنَ أَظْهُرِنَا فَقُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا هَذِهِ الْفِتْنَةُ الَّتِی أَخْبَرَکَ اللَّهُ بِهَا فَقَالَ یَا عَلِیُّ إِنَّ أُمَّتِی سَیُفْتَنُونَ بَعْدِی فَقُلْتُ یَا رَسُولُ اللَّهِ أَ وَ لَیْسَ قَدْ قُلْتَ لِی یَوْمَ أُحُدٍ حَیْثُ اسْتُشْهِدَ مَنِ اسْتُشْهِدَ مِنَ الْمُسْلِمِینَ وَ حِیزَتْ عَنِّی الشَّهَادَةُ فَشَقَّ ذَلِکَ عَلَیَّ فَقُلْتَ لِی أَبْشِرْ فَإِنَّ الشَّهَادَةَ مِنْ وَرَائِکَ فَقَالَ لِی إِنَّ ذَلِکَ لَکَذَلِکَ فَکَیْفَ صَبْرُکَ إِذاً فَقُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ لَیْسَ هَذَا مِنْ مَوَاطِنِ الصَّبْرِ وَ لَکِنْ مِنْ مَوَاطِنِ الْبُشْرَى وَ الشُّکْرِ وَ قَالَ یَا عَلِیُّ إِنَّ الْقَوْمَ سَیُفْتَنُونَ بِأَمْوَالِهِمْ وَ یَمُنُّونَ بِدِینِهِمْ عَلَى رَبِّهِمْ وَ یَتَمَنَّوْنَ رَحْمَتَهُ وَ یَأْمَنُونَ سَطْوَتَهُ وَ یَسْتَحِلُّونَ حَرَامَهُ بِالشُّبُهَاتِ الْکَاذِبَةِ وَ الْأَهْوَاءِ السَّاهِیَةِ فَیَسْتَحِلُّونَ الْخَمْرَ بِالنَّبِیذِ وَ السُّحْتَ بِالْهَدِیَّةِ وَ الرِّبَا بِالْبَیْعِ فَقُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَبِأَیِّ الْمَنَازِلِ أُنْزِلُهُمْ عِنْدَ ذَلِکَ أَ بِمَنْزِلَةِ رِدَّةٍ أَمْ بِمَنْزِلَةِ فِتْنَةٍ فَقَالَ بِمَنْزِلَةِ فِتْنَةٍ 
ابن ابى الحدید، جلد 9، صفحه 205